Dag 21 Cheyenne Wyoming - Denver Colorado
Door: r en d
Blijf op de hoogte en volg ARD
28 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Denver
Dag 21 Cheyenne Wyoming - Denver Colorado
De dag begon met een slow start. Wij slapen in een best wel mooi hotel en een ontbijt was inbegrepen. Aangezien onze zakkies NES(cafe) op zijn besloot Ron om beneden koffie te halen. Bij de thermoskan met als opschrift regular werd een poging gedaan. Helaas er kwam niets uit. Een oud scharminkelig vrouwtje bewoog zich enigszins kreupel uit de keuken en ondanks haar accent kon ik er uit op maken dat alle koffie op was. F... Sh.... En nu? Dan maar juice. "No, de juicemachine is brokennnnn", stamelde ze met een kraakstem. Bbrrrggrrrrrhhaaggg. Smorgens wakker worden zonder koffie is al een ramp en met een droge strot de dag starten helemaal. Een iets jongere vrouw assisteerde haar en die opende de machine met een sleutel en zette hem aan. "I don't know how that modern stuf works", stamelde het vrouwtje. Het is eigenlijk zielig want de werkelijke achtergrond is dat vooral oudere mensen in Amerika bijbaantjes hebben om hun karige pensioen aan te vullen. Meestal werken ze op basis van een maandcontract dus dat is helemaal schandalig. Wat dat beteft hebben we in ons land helemaal niets te klagen wat sociale voorzieningen betreft. Maar ons gezegde is: "Het is zoals het is". Dus er niet te lang bij blijven stilstaan, want je verandert hier niets aan.
Positief de dag maar begonnen met een sappie. Na een kwartier toch maar even naar beneden om te kijken of de koffie boven water was en ja hoor. Onze heldin had de koffie gevonden. Bij het binnenkomen van het restaurantje rook ik de koffie, Yippeee komt alles toch nog goed.
Wij verlieten Cheyenne en volgens de gps hoefden we maar 170 km. Echter wij hadden ons voorgenomen om voor Denver rechtsaf te slaan naar de Trail Ridge Road gelegen in het Rocky Mountains National Park. Een weg die de Rocky Mountains doorkruist.
Net voor de afslag zag Ditta een prachtige Harley Davidson truck staan. Wij besloten om van deze truck een foto te maken. Wij dachten dat hij voor een mooi hotel stond geparkeerd. Ter plaatse gekomen bleek het een ander verhaal te zijn. De truck stond geparkeerd voor een Harley motorwinkel. Een gigantische shop. Na de truck gefotografeerd te hebben konden wij de verleiding niet weerstaan om even binnen te kijken. Op de grote parkeerplaats van de winkel was men bezig met grote tenten op te zetten etc etc. Tevens stonden aan de zijkant tientallen Harley's te glimmen. Met: " Hiiiiiiiiiiii Guyssssss Howwwwww are youuuuuuuuu, to dayyyyyyyyyy" werden wij verwelkomd door een uiterst charmante winkeljuf. Onze bek viel open. Als er een mekka bestaat voor Harleyrijders dan is het hier wel. Eigenlijk alles wat je aan kleding kunt kopen van baby tot aan het graf is hier te koop, maar dan met Harley opschrift. Ditta kwijnde weg bij de Harley babyschoentjes. De mevrouw bood ons koffie aan en we mochten rondkijken. Uiteraard viel ons accent weer op en de vraag was weer waar we vandaan kwamen. Het bleek dat dit weekend een groot event wordt gehouden ter ere van de nieuwe Harley Roadglide 2015. De roadglider stond nog nergens opgesteld en er werd heel geheimzinnig over gedaan. Maarrrrrr wij mochten de nieuwe road glide wel even zien als we wilden. Hij stond namelijk ergens anders boven in het gebouw. Ze belde een salesman en die kwam ons ophalen. Tod een kale man, met een tato tot aan zijn pols gaf of ons complete rondleiding door dit gigantische gebouw, wat Ditta eerst voor hotel had aangezien Via een paar trappen kwamen wij op zolder. Daar stonden ze dan, rijen vol met Road gliders. De een nog mooier dan de ander. Je koopt een Roadglider hier voor 23000 dollar (17.455 Euro) in Nederland kosten ze 30.000 Euro.
Weer terug naar de shop en nadat we Tod vriendelijk bedankt hadden kochten we wat Harley hebbedingetjes. En "Man met Snor" we zijn je niet vergeten !!!!!!!!!!!!! http://thundermountainharley.com/
We hadden nog wel even willen rondsnuffelen maar moesten verder.
De snelweg op en via het plaatsje Loveland richting de Rocky Mountains. Het is niet voor niets dat dit plaatsje Loveland heet. Blokhut houten woningen de een nog mooier dan de ander gelegen op heuvels tussen dennenbomen of aan het meer of aan ydillische bergstroompjes. Hele kuddes: " Partridge families" liepen hier gelukkig te zijn.
De Rocky Mountains zijn het belangrijkste gebergte van Noord-Amerika. De bergketen strekt zich uit van de staat New Mexico tot aan het noordwesten van Alaska, dat is een afstand van 4800 kilometer. De Rocky Mountains worden ook wel The Continental Divide genoemd, omdat Amerika als het ware in tweeën wordt gedeeld. Een aantal van de hoogste bergen valt binnen het gebied van Rocky Mountain National Park, er zijn meer dan 100 pieken die tot boven de 3.000 meter hoogte reiken. Met z'n 4.346 meter is Longs Peak de hoogste berg in het park. Via de Trail Ridge Road kan je The Continental Divide doorkruisen, onderweg kan je genieten van schitterende panorama's over bergtoppen en dalen. Verder biedt het park veel natuurschoon in de vorm van alpenweiden, bossen, meren en bergstromen. Er zijn talloze kleine wilde zoogdieren, en ook grote dieren zoals elanden, herten en dikhoornschapen. Het park is erg populair bij wandelaars, er is meer dan 500 kilometer aan trails aangelegd.
De route in het park is de 43 mijl (64 km). Onderweg passeer je de Continental Divide, het is dan ook een van de hoogst gelegen parkwegen in heel Amerika. Toch is de weg nergens steiler dan 7%. De weg is breed genoeg voor twee voertuigen (je kan de route ook in tegengestelde richting rijden), en er zijn veel zogenaamde 'pull-outs', waar je veilig kan parkeren en uitstappen om het overweldigende uitzicht te bewonderen. In het hoogst gelegen deel staat meestal veel wind, en het is er zo'n 15 graden minder warm dan in de lagere gebieden. De Trail Ridge Road wordt gesloten bij slechte weersomstandigheden, over het algemeen kan je deze route alleen rijden van eind mei tot half oktober. Wij legitimeerden ons bij de ingang van het park met ons paspoort en onze Nat. park pas. Deze pas van 80 dollar hebben we er inmiddels al zeker meerd dan 2 x uit. Uiteraard kregen we weer een prachtige route omschrijving van de ranger (en eentje extra voor neef Rob uiteraard).
Voordat we de road opreden stond er een waarschuwingsbord dat we rekening moesten houden met ernstig veranderende weersomstandigheden. Na een prachtige rit bergopwaarts veranderde het weer. van een heerlijk zonnetje naar plotseling opkomende mist, onweer en harde regenval. Na bovengekomen te zijn om reden we bij de afdaling het zonnetje weer in, een heel aparte ervaring. Net voor de uitgang van het park werden we nog verrast. Langs de weg liepen een paar moeders Elken met jun jongen. Een eindje verderop liep een Eland met jaar jong lekker te grazen. Uiteraard leverde dat weer Kodak momenten op.
Tot aan Denver was het nog zo'n 130 km door de bergen. Op een bepaald moment zagen we op 30 km afstand Denver liggen in de zon. Via een soort van rollercoaster snelweg zweefden we bergafwaarts , op de automatische piloot, (de cruise control) naar beneden. Flauwe bocht naar links, flauwe bocht naar rechts enz enz enz. Oren dicht, even klaren, en weer open enz enz enz. Onze buisjes van Eustachius hebben aardig wat te verduren gekregen de afgelopen 3 weken. Na aankomst in het hotel even een opfrisser om vervolgens nog even een hapje te gaan eten bij de Denny's. Favoriet bij de Denny's zijn bij ons de pancake puppy's. Een soort kleine krokante oliebolletjes met kaneel en stroop.
Wordt vervolgd.
De dag begon met een slow start. Wij slapen in een best wel mooi hotel en een ontbijt was inbegrepen. Aangezien onze zakkies NES(cafe) op zijn besloot Ron om beneden koffie te halen. Bij de thermoskan met als opschrift regular werd een poging gedaan. Helaas er kwam niets uit. Een oud scharminkelig vrouwtje bewoog zich enigszins kreupel uit de keuken en ondanks haar accent kon ik er uit op maken dat alle koffie op was. F... Sh.... En nu? Dan maar juice. "No, de juicemachine is brokennnnn", stamelde ze met een kraakstem. Bbrrrggrrrrrhhaaggg. Smorgens wakker worden zonder koffie is al een ramp en met een droge strot de dag starten helemaal. Een iets jongere vrouw assisteerde haar en die opende de machine met een sleutel en zette hem aan. "I don't know how that modern stuf works", stamelde het vrouwtje. Het is eigenlijk zielig want de werkelijke achtergrond is dat vooral oudere mensen in Amerika bijbaantjes hebben om hun karige pensioen aan te vullen. Meestal werken ze op basis van een maandcontract dus dat is helemaal schandalig. Wat dat beteft hebben we in ons land helemaal niets te klagen wat sociale voorzieningen betreft. Maar ons gezegde is: "Het is zoals het is". Dus er niet te lang bij blijven stilstaan, want je verandert hier niets aan.
Positief de dag maar begonnen met een sappie. Na een kwartier toch maar even naar beneden om te kijken of de koffie boven water was en ja hoor. Onze heldin had de koffie gevonden. Bij het binnenkomen van het restaurantje rook ik de koffie, Yippeee komt alles toch nog goed.
Wij verlieten Cheyenne en volgens de gps hoefden we maar 170 km. Echter wij hadden ons voorgenomen om voor Denver rechtsaf te slaan naar de Trail Ridge Road gelegen in het Rocky Mountains National Park. Een weg die de Rocky Mountains doorkruist.
Net voor de afslag zag Ditta een prachtige Harley Davidson truck staan. Wij besloten om van deze truck een foto te maken. Wij dachten dat hij voor een mooi hotel stond geparkeerd. Ter plaatse gekomen bleek het een ander verhaal te zijn. De truck stond geparkeerd voor een Harley motorwinkel. Een gigantische shop. Na de truck gefotografeerd te hebben konden wij de verleiding niet weerstaan om even binnen te kijken. Op de grote parkeerplaats van de winkel was men bezig met grote tenten op te zetten etc etc. Tevens stonden aan de zijkant tientallen Harley's te glimmen. Met: " Hiiiiiiiiiiii Guyssssss Howwwwww are youuuuuuuuu, to dayyyyyyyyyy" werden wij verwelkomd door een uiterst charmante winkeljuf. Onze bek viel open. Als er een mekka bestaat voor Harleyrijders dan is het hier wel. Eigenlijk alles wat je aan kleding kunt kopen van baby tot aan het graf is hier te koop, maar dan met Harley opschrift. Ditta kwijnde weg bij de Harley babyschoentjes. De mevrouw bood ons koffie aan en we mochten rondkijken. Uiteraard viel ons accent weer op en de vraag was weer waar we vandaan kwamen. Het bleek dat dit weekend een groot event wordt gehouden ter ere van de nieuwe Harley Roadglide 2015. De roadglider stond nog nergens opgesteld en er werd heel geheimzinnig over gedaan. Maarrrrrr wij mochten de nieuwe road glide wel even zien als we wilden. Hij stond namelijk ergens anders boven in het gebouw. Ze belde een salesman en die kwam ons ophalen. Tod een kale man, met een tato tot aan zijn pols gaf of ons complete rondleiding door dit gigantische gebouw, wat Ditta eerst voor hotel had aangezien Via een paar trappen kwamen wij op zolder. Daar stonden ze dan, rijen vol met Road gliders. De een nog mooier dan de ander. Je koopt een Roadglider hier voor 23000 dollar (17.455 Euro) in Nederland kosten ze 30.000 Euro.
Weer terug naar de shop en nadat we Tod vriendelijk bedankt hadden kochten we wat Harley hebbedingetjes. En "Man met Snor" we zijn je niet vergeten !!!!!!!!!!!!! http://thundermountainharley.com/
We hadden nog wel even willen rondsnuffelen maar moesten verder.
De snelweg op en via het plaatsje Loveland richting de Rocky Mountains. Het is niet voor niets dat dit plaatsje Loveland heet. Blokhut houten woningen de een nog mooier dan de ander gelegen op heuvels tussen dennenbomen of aan het meer of aan ydillische bergstroompjes. Hele kuddes: " Partridge families" liepen hier gelukkig te zijn.
De Rocky Mountains zijn het belangrijkste gebergte van Noord-Amerika. De bergketen strekt zich uit van de staat New Mexico tot aan het noordwesten van Alaska, dat is een afstand van 4800 kilometer. De Rocky Mountains worden ook wel The Continental Divide genoemd, omdat Amerika als het ware in tweeën wordt gedeeld. Een aantal van de hoogste bergen valt binnen het gebied van Rocky Mountain National Park, er zijn meer dan 100 pieken die tot boven de 3.000 meter hoogte reiken. Met z'n 4.346 meter is Longs Peak de hoogste berg in het park. Via de Trail Ridge Road kan je The Continental Divide doorkruisen, onderweg kan je genieten van schitterende panorama's over bergtoppen en dalen. Verder biedt het park veel natuurschoon in de vorm van alpenweiden, bossen, meren en bergstromen. Er zijn talloze kleine wilde zoogdieren, en ook grote dieren zoals elanden, herten en dikhoornschapen. Het park is erg populair bij wandelaars, er is meer dan 500 kilometer aan trails aangelegd.
De route in het park is de 43 mijl (64 km). Onderweg passeer je de Continental Divide, het is dan ook een van de hoogst gelegen parkwegen in heel Amerika. Toch is de weg nergens steiler dan 7%. De weg is breed genoeg voor twee voertuigen (je kan de route ook in tegengestelde richting rijden), en er zijn veel zogenaamde 'pull-outs', waar je veilig kan parkeren en uitstappen om het overweldigende uitzicht te bewonderen. In het hoogst gelegen deel staat meestal veel wind, en het is er zo'n 15 graden minder warm dan in de lagere gebieden. De Trail Ridge Road wordt gesloten bij slechte weersomstandigheden, over het algemeen kan je deze route alleen rijden van eind mei tot half oktober. Wij legitimeerden ons bij de ingang van het park met ons paspoort en onze Nat. park pas. Deze pas van 80 dollar hebben we er inmiddels al zeker meerd dan 2 x uit. Uiteraard kregen we weer een prachtige route omschrijving van de ranger (en eentje extra voor neef Rob uiteraard).
Voordat we de road opreden stond er een waarschuwingsbord dat we rekening moesten houden met ernstig veranderende weersomstandigheden. Na een prachtige rit bergopwaarts veranderde het weer. van een heerlijk zonnetje naar plotseling opkomende mist, onweer en harde regenval. Na bovengekomen te zijn om reden we bij de afdaling het zonnetje weer in, een heel aparte ervaring. Net voor de uitgang van het park werden we nog verrast. Langs de weg liepen een paar moeders Elken met jun jongen. Een eindje verderop liep een Eland met jaar jong lekker te grazen. Uiteraard leverde dat weer Kodak momenten op.
Tot aan Denver was het nog zo'n 130 km door de bergen. Op een bepaald moment zagen we op 30 km afstand Denver liggen in de zon. Via een soort van rollercoaster snelweg zweefden we bergafwaarts , op de automatische piloot, (de cruise control) naar beneden. Flauwe bocht naar links, flauwe bocht naar rechts enz enz enz. Oren dicht, even klaren, en weer open enz enz enz. Onze buisjes van Eustachius hebben aardig wat te verduren gekregen de afgelopen 3 weken. Na aankomst in het hotel even een opfrisser om vervolgens nog even een hapje te gaan eten bij de Denny's. Favoriet bij de Denny's zijn bij ons de pancake puppy's. Een soort kleine krokante oliebolletjes met kaneel en stroop.
Wordt vervolgd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
