09 Juli 2015

BOZ - Detroit - Las Vegas

Hi Guysssssssssssssssssss
Na een korte nachtrust op naar Schiphol. Via een zuil, met hulp van een ground stewardess lukt het ons om de instapkaarten te bemachtigen. Nadat men ons goed genoeg had bevonden om door te reizen stapten wij in ons Delta vliegtuig. Delta is een zuster van KLM en de service door het Amerikaanse personeel is zeer goed te noemen. Wij werden tijdens de reis overladen met cookies, prepsels, sandwiches en heel veel drinken. Alleen de stewards zijn over het algemeen van het type Joling en de stewardessen zijn vermoedelijk herintredende huismoeders dus het beeld van beeldschone stewardessen kun je bij Delta wel vergeten. Doordat wij in Amsterdam vertraging opliepen door verlate reizigers kwamen wij later aan in Detroit. Dus rennen geblazen om de vlucht naar Vegas te halen. Nu is het voordeel dat wanneer je al een paar x in de States geweest bent je niet meer persoonlijk je iris en vingers hoeft te laten scannen. Daar hebben ze een computer tegenwoordig voor die de custom beambte vervangt. Snel de koffer opgehaald en weer afgeleverd voor de vlucht van Vegas voor 4 uur. Dit vliegtuig was duidelijk kleiner en onze plaatsen waren in de kont van het vliegtuig. Ook wel eens leuk om vanuit de heliview alle passagiers te bekijken maar het schudt achter behoorlijk kunnen wij nu wel zeggen. Toen wij Vegas naderden werd het vliegtuig behoorlijk onstabiel door de druk tussen de bergen en de warme woestijnlucht. Hobbelend over de erodynamic naderden wij Vegas en dat is toch altijd een bijzonder gezicht om dit gedrocht vanuit de lucht of vanaf de weg op te zien doemen uit de woestijn. Supersnel hadden wij 1 koffer en onze 2 Lidl, ontzettend handige rugtassen, te pakken. Alleen die koffer van Ron die kwam maar niet. F…. Sh…. Waar blijft dat ding. Op naar de service balie van Delta. Dolores een alleraardigste mevrouw ging in de computer op zoek naar onze koffer aan de hand van een TAG ( wat heerlijk om in de 21e eeuw te leven). Werd hij getraceerd. Ja hoor gevonden hij staat nog in Detroit. Dolores vertelde vriendelijk dat de koffer from mister venderwel, still in Detroit stond en dat hij met de volgende vlucht meekwam. Ok. Maar Dolores hoe komt die koffer nou in The Linq op de strip terecht. Dolores was voor niets te vangen en vriendelijk vertelde zij ons dat een werknemer deze zou afgeven bij the Linq. Ok thank you Dolores. Vervolgens een gezellig babbeltje en Dolores vroeg aan Ron of Ron wist wat de naam Dolores betekende. Ron keek Dolores eens diep in de ogen en zei: something with naughty ofzo”. Dolores giechelde en wat Dolores nou eigenlijk echt betekent is de auteur vergeten. Vervolgens met de car rental bus naar Alamo autoverhuurbedrijf. Daar stond onze Jeep Grand Cherokee al glimmend op ons te wachten, op naar the Linq. Kortom rond 18.00 zou de koffer afgeven worden. U raadt het al geen koffer. Welnu heel simpel: “ komt de koffer niet naar Mohammed, dan komt Mohammed wel naar de koffer”. Dus wij weer naar het vliegveld op 6 km afstand. Ook wel het voordeel van Vegas is dat het hier zo’n herrie in de stad is en dat je daardoor de landende vliegtuigen niet hoort. Geweldige parking vlak voor de deur, naar binnen, gelijk naar de service balie, en wie stond daar? Onze Dolores, jawel Ron zijn koffer in het halletje. Hi Guyssssssss zei Dolores we wilden hem net naar jullie brengen, maar het was zo druk. Binnen een kwartier zaten we weer in de auto en reden naar de strip. Supersnel parkeren in het hotel. Gauw even een cesarsalade en een heerlijke sandwich naar binnen, hup de strip op, mensen en attracties kijken of andersom en weer de airco opzoeken. Morgen gaan we proviand inslaan en dan rijden wij Nevada uit en rijden naar Sint George Utah in het Dixie National park.