Dag 20 Deadwood Sth Dakota - Cheyenne Wyoming
Door: r en d
Blijf op de hoogte en volg ARD
27 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Cheyenne
Na een goed ontbijt met onze eitjes sunny site up gebakken vertrokken we naar Mount Rushmore. Het leuke was dat wij 2,5 week geleden in het plaatsje Marble waren waar het marmer van dit moment gewonnen is. Mount Rushmore is een nationaal monument, gelegen in de Black Hills nabij Keystone, South Dakota. Het herdenkt de geboorte, groei en ontwikkeling van de Verenigde Staten van Amerika. De oppervlakte bedraagt zo'n 5 km².
Tussen 1927 en 31 oktober 1941 hebben zo'n 400 arbeiders de 18 meter hoge busten van de presidenten George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln uitgehakt. Het symboliseert de eerste 150 jaar van de geschiedenis van de Verenigde Staten. Op zich wel een bijzondere plaats om te zijn maar het voelde allemaal een beetje koud aan. Wij hadden er in ieder geval meer van verwacht.
Op naar het nabijgelegen monument van Crazy Horse.
Het Crazy Horse Memorial is de grootste sculptuur ooit door mensen gemaakt. Het beeld stelt de belangrijke indianenleider Crazy Horse voor, zittend op een paard. Op dit moment is alleen nog het gezicht van Crazy Horse helemaal klaar, aan zijn torso, zijn armen en het paard wordt nog volop gewerkt.
Het project is een antwoord van de Native Americans op de nabijgelegen sculptuur Mount Rushmore, waar de hoofden van vier Amerikaanse presidenten zijn te zien. Het belangrijkste verschil tussen beide monumenten is dat Mount Rushmore voor een belangrijk deel is gefinancieerd door de overheid, terwijl de bouw van Crazy Horse Memorial geheel wordt bekostigd door middel van giften en entreegelden. Vanwege de omvang en de beperkte financiële middelen is de bouw van Crazy Horse Memorial een bijzonder tijdrovend project; de eerste werkzaamheden zijn gestart in 1948 en het zal naar verwachting nog zeker 60 tot 90 jaar duren voordat het beeld af is. Uiteindelijk zal de arm met wijzende wijsvinger een lengte van 100 meter hebben.
Verder tref je hier ook een grote gift shop, een restaurant en een snackbar aan. Alles bij elkaar genomen waan je je in een groot museum waar vele Indiaanse kunstschatten zijn verzameld. Vanaf de Viewing Veranda kan je het monument in de verte zien staan, je treft hier ook een schaalmodel aan (schaal 1 op 34), zodat je kan bekijken hoe het beeld er na voltooiing uit zal zien.
Als je het beeld van dichterbij wilt bekijken kan je (tegen betaling) gebruik maken van de shuttlebussen die rijden van het Visitor Complex naar de voet van het beeld. Wij werden vervoerd in een originele Amerikaanse gele schoolbus. Daar kan je even uitstappen om enkele foto’s te maken, de chauffeur beantwoordt desgewenst vragen van de passagiers.
De bedoeling is dat in de toekomst nog veel nieuwe gebouwen op het terrein gevestigd zullen worden, met name The Indian University of North America en een Medical Training Center.
Hierna reden we naar het Custer State park. Custer State Park ligt in het heuvelachtige landschap van de Black Hills in South Dakota; met een oppervlakte van 287 km² is het een van de grootste staatsparken van Amerika. Het is vooral populair vanwege de vele recreatieve mogelijkheden. Er lopen een aantal mooie routes door het park, die geschikt zijn voor auto’s, motors en fietsen, en er zijn ook erg veel wandelmogelijkheden.
Een andere populaire activiteit is het wildlife watchen; er leven meer dan 1500 bizons in het park, er zijn prairiedogtowns waar je vlak naast de weg heel veel prairiehonden kan zien, en er lopen burros (ezels) in het park rond die zich gewillig laten aanhalen en fotograferen. Vooral voor kinderen is dit erg leuk. Verder komen er berggeiten, dikhoornschapen, diverse soorten herten, elanden, coyotes en diverse katachtigen, zoals de bergleeuw en de bobcat, in het park voor.
Vervolgens gingen wij op weg naar Cheyenne. Een rit van 420 km die ons door een heuvelachtig gebied leidde. Dit gebied bestaat louter en alleen uit grasland waarop koeien grazen. Wij zagen ontelbare aantallen koeien grazen en nog meer ontelbare hooibalen liggen op de velden. Huizen waren niet te zien. Over het algmeen zijn de woningen van de ranches 2 tot 10 miles vanaf de Highway gezien landinwaarts gelegen. dat weggetje is dan ook de enige weg tot het woonhuis. Het was ook weer een makkelijke rit. Ik denk dat wij over de afsstand slecht 3x zijn afgeslagen. Geen verkeerslichten of opstoppingen. Iedereen rijdt dezelfde snelheid. Dus je haalt je voorganger nooit in en je wordt practisch niet ingehaald. Want zoals eerder vermeld de Highway Patrol is hier de baas. Onderweg nog een aardig buitje, maar dat mocht de pret niet drukken. Cruisecontrol aan en relaxen maar. Hebbie trek, de subway is overal langs de weg aanwezig.
Tussen 1927 en 31 oktober 1941 hebben zo'n 400 arbeiders de 18 meter hoge busten van de presidenten George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln uitgehakt. Het symboliseert de eerste 150 jaar van de geschiedenis van de Verenigde Staten. Op zich wel een bijzondere plaats om te zijn maar het voelde allemaal een beetje koud aan. Wij hadden er in ieder geval meer van verwacht.
Op naar het nabijgelegen monument van Crazy Horse.
Het Crazy Horse Memorial is de grootste sculptuur ooit door mensen gemaakt. Het beeld stelt de belangrijke indianenleider Crazy Horse voor, zittend op een paard. Op dit moment is alleen nog het gezicht van Crazy Horse helemaal klaar, aan zijn torso, zijn armen en het paard wordt nog volop gewerkt.
Het project is een antwoord van de Native Americans op de nabijgelegen sculptuur Mount Rushmore, waar de hoofden van vier Amerikaanse presidenten zijn te zien. Het belangrijkste verschil tussen beide monumenten is dat Mount Rushmore voor een belangrijk deel is gefinancieerd door de overheid, terwijl de bouw van Crazy Horse Memorial geheel wordt bekostigd door middel van giften en entreegelden. Vanwege de omvang en de beperkte financiële middelen is de bouw van Crazy Horse Memorial een bijzonder tijdrovend project; de eerste werkzaamheden zijn gestart in 1948 en het zal naar verwachting nog zeker 60 tot 90 jaar duren voordat het beeld af is. Uiteindelijk zal de arm met wijzende wijsvinger een lengte van 100 meter hebben.
Verder tref je hier ook een grote gift shop, een restaurant en een snackbar aan. Alles bij elkaar genomen waan je je in een groot museum waar vele Indiaanse kunstschatten zijn verzameld. Vanaf de Viewing Veranda kan je het monument in de verte zien staan, je treft hier ook een schaalmodel aan (schaal 1 op 34), zodat je kan bekijken hoe het beeld er na voltooiing uit zal zien.
Als je het beeld van dichterbij wilt bekijken kan je (tegen betaling) gebruik maken van de shuttlebussen die rijden van het Visitor Complex naar de voet van het beeld. Wij werden vervoerd in een originele Amerikaanse gele schoolbus. Daar kan je even uitstappen om enkele foto’s te maken, de chauffeur beantwoordt desgewenst vragen van de passagiers.
De bedoeling is dat in de toekomst nog veel nieuwe gebouwen op het terrein gevestigd zullen worden, met name The Indian University of North America en een Medical Training Center.
Hierna reden we naar het Custer State park. Custer State Park ligt in het heuvelachtige landschap van de Black Hills in South Dakota; met een oppervlakte van 287 km² is het een van de grootste staatsparken van Amerika. Het is vooral populair vanwege de vele recreatieve mogelijkheden. Er lopen een aantal mooie routes door het park, die geschikt zijn voor auto’s, motors en fietsen, en er zijn ook erg veel wandelmogelijkheden.
Een andere populaire activiteit is het wildlife watchen; er leven meer dan 1500 bizons in het park, er zijn prairiedogtowns waar je vlak naast de weg heel veel prairiehonden kan zien, en er lopen burros (ezels) in het park rond die zich gewillig laten aanhalen en fotograferen. Vooral voor kinderen is dit erg leuk. Verder komen er berggeiten, dikhoornschapen, diverse soorten herten, elanden, coyotes en diverse katachtigen, zoals de bergleeuw en de bobcat, in het park voor.
Vervolgens gingen wij op weg naar Cheyenne. Een rit van 420 km die ons door een heuvelachtig gebied leidde. Dit gebied bestaat louter en alleen uit grasland waarop koeien grazen. Wij zagen ontelbare aantallen koeien grazen en nog meer ontelbare hooibalen liggen op de velden. Huizen waren niet te zien. Over het algmeen zijn de woningen van de ranches 2 tot 10 miles vanaf de Highway gezien landinwaarts gelegen. dat weggetje is dan ook de enige weg tot het woonhuis. Het was ook weer een makkelijke rit. Ik denk dat wij over de afsstand slecht 3x zijn afgeslagen. Geen verkeerslichten of opstoppingen. Iedereen rijdt dezelfde snelheid. Dus je haalt je voorganger nooit in en je wordt practisch niet ingehaald. Want zoals eerder vermeld de Highway Patrol is hier de baas. Onderweg nog een aardig buitje, maar dat mocht de pret niet drukken. Cruisecontrol aan en relaxen maar. Hebbie trek, de subway is overal langs de weg aanwezig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
